“Ik kan helemaal niet tegen de hitte, ik vind het Nederlandse klimaat veel fijner”
Sheride Dihalu (33 jaar) komt uit Suriname. Negen jaar geleden verruilde ze Suriname voor Holland. Sheride heeft twee dochters: Ceyenne (10) en Faïscha (6)
Waar kom je oorspronkelijk vandaan?
“Ik ben onder de Nederlandse vlag in Paramaribo geboren. Toen ik zes jaar was, werd Suriname onafhankelijk. Ik ben er samen met mijn twee zusjes, Marilva en Elaine en twee broertjes, Jerry en Sergio opgegroeid. Als oudste van het gezin vertrok ik op 24-jarige leeftijd naar Nederland, iedereen achterlatend. Maar het was absoluut een vrije keus. Mijn tante woonde al in Nederland en had mij gevraagd of ik haar eens op wilde zoeken. Als het niet zou bevallen, kon ik zo weer terug naar Suriname.”
Maar sindsdien ben je altijd in Nederland gebleven?
“Ja. Ik zal ook nooit meer definitief naar Suriname terugkeren. Om de vier jaar ga ik er wel heen met mijn kinderen, om mijn familie weer in mijn armen te kunnen houden, maar steeds nemen we weer afscheid van elkaar. Ik heb mijn leven hier, zij in Suriname. Ik kan ze vreselijk missen, maar dan grijp ik meteen naar de telefoon. In de maand juni zijn er veel dierbaren jarig, de telefoonrekening is dan torenhoog. Mijn zus Marilva, heeft ook geprobeerd in Nederland een leven op te bouwen, maar die kon niet tegen de kou en het leven binnen vier muren. In Suriname leeft men veel meer buiten, dat kan ook want het is er altijd mooi weer. Het klinkt misschien raar, maar ik kan helemaal niet tegen die hitte, in Nederland vind ik het klimaat veel fijner.”
Voelde je je snel thuis in Nederland?
“Heel snel. Ik heb geen moeite met de langere werkdagen hier. In Suriname werkt men van zeven uur ’s ochtends tot drie uur ’s middags. Vervolgens houden ze een siësta, maar daar deed ik in Suriname al nooit aan mee. Wat ik prettig vind aan Nederland is dat je je leven kan inrichten zoals je dat zelf wilt, op eigen kracht. Zo werkte ik in de verpleging in Suriname, maar toen bleek dat ik in dit beroep niet verder kon in Nederland, heb ik me omgeschoold tot boekhoudkundige. In Suriname heb je echt kruiwagens nodig om iets te bereiken. Ook voor de ontwikkeling van mijn kinderen is het goed om hier te zijn. Het niveau van het onderwijs ligt hier hoger, waardoor ze later een beter uitzicht hebben op een leuke baan.”
Geef je je kinderen, Ceyenne en Faïscha, een tweetalige opvoeding?
“Ceyenne wil de Surinaamse taal graag leren spreken, maar ik heb haar gezegd dat dát moment nog wel komt. Ik vind het nu niet zo belangrijk. Ze verstaat al wel veel van de Surinaamse taal. Soms is dat lastig. Ik wil wel eens iets zeggen tegen hun vader, waarvan ik niet wil dat de kinderen het horen, maar dat is bij Ceyenne bijna onmogelijk. Faïscha daarentegen vindt het helemaal niet leuk als ik Surinaams praat. Ze is dan vooral nieuwsgierig waar we het over hebben.”
Wat komt er ’s avonds op tafel?
“In Nederland kun je prima aan alle ingrediënten komen voor authentieke Surinaamse gerechten. Dus wat eten betreft, ben ik niet vernederlandst.”
Tekst: Cindy Thijssen.